ΤΖΟΥΛΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Άλλη μια σημαντική μορφή που τη νιώθουμε τόσο κοντινή, σαν μέλος της δικής μας οικογένειας, φίλη επιστήθια της Ελένης Βακαλό καθώς και των άλλων ιδρυτών της Σχολής μας, η Τζούλια Δημακοπούλου, έφυγε από τη ζωή στα 92 της χρόνια.

Ιδρύτρια της εμβληματικής γκαλερί Νέες Μορφές της οδού Βαλαωρίτου στο κέντρο της Αθήνας το 1959, που συνέβαλε τα μέγιστα στην υποδοχή και την ανάπτυξη της μοντέρνας τέχνης στη χώρα μας, η Τζούλια Δημακοπούλου ήταν μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες που μετείχαν στην μεταπολεμική εποποιία στον χώρο του πολιτισμού στην Ελλάδα.

Την καλλιτεχνική δημιουργία αυτής της εποχής και των τελευταίων χρόνων ως τις μέρες μας επιχείρησε να καταγράψει μετατρέποντας την γκαλερί σε Ίδρυμα Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης και καθοδηγώντας με επιτυχία, σε προχωρημένη ηλικία, το δύσκολο έργο της συγκέντρωσης και επιστημονικής τεκμηρίωσης ενός διάσπαρτου και πολύμορφου υλικού, πελωρίων διαστάσεων. Το έργο αυτό δωρήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη το 2022.

Επίσης, ως πρόεδρος επί πολλά έτη του Πανελληνίου Συνδέσμου Αιθουσών τέχνης συνέβαλε στην εδραίωση του θεσμού της Art Athina της πρώτης φουάρ σύγχρονης τέχνης στη χώρα μας, που προσφέρει ένα πολύτιμο πεδίο για την παραπέρα διερεύνηση και ανάπτυξη καλλιτεχνικών δράσεων.

Όλα αυτά έγιναν με σκληρή δουλειά, ανιδιοτέλεια και ειλικρινή αγάπη για την τέχνη και τους δημιουργούς της – όταν όλα αυτά, τα τόσο δυσεύρετα σήμερα, ήταν απλά αυτονόητα για μια μεγάλη παρέα ανθρώπων, όπου ανήκε εκείνη που μνημονεύουμε σήμερα.

Είναι αληθινά πολύ δύσκολο να νιώσει κανείς τι είναι αυτό που χάνεται αμετάκλητα όταν απέρχονται τέτοιου πνευματικού βεληνεκούς και τέτοιου ήθους προσωπικότητες. Πέρα από τα κλισέ, είναι αληθινά δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνουν.