ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ 1925-2016

Όταν μας αφήνουν πρόσωπα αγαπημένα, φίλοι και συνοδοιπόροι, τον πόνο απαλύνει η ανάμνηση των στιγμών που ζήσαμε μαζί, όλα όσα ελπίσαμε, προσπαθήσαμε και κάναμε στην κοινή πορεία μας.

Αγαπημένο πρόσωπο, δικό μας άνθρωπο, νιώθουμε στη Σχολή Βακαλό τον Παναγιώτη Τέτση που χάσαμε το Σάββατο 5 Μαρτίου 2016. Φίλος πραγματικός και συνοδοιπόρος σταθερός, μαζί του δουλέψαμε και πετύχαμε πολλά –ξεκινώντας πριν περίπου 60 χρόνια, το 1958. Ήταν τότε που ο Τέτσης μαζί με τους τρεις αγαπημένους φίλους του (τον Γιώργο και την Ελένη Βακαλό και τον Φραντζή Φραντζισκάκη) έλαβαν μια τολμηρή απόφαση: να ιδρύσουν μια σχολή για το σχεδόν άγνωστο, εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα, αντικείμενο του design.

Ο Παναγιώτης Τέτσης είναι αναμφίβολα μια μεγάλη μορφή στην ιστορία της τέχνης της νεότερης Ελλάδας και το έργο του συγκροτεί ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα γοητευτικό κεφάλαιο στο ευρύτερο αφήγημα της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής παράδοσης.
Δεν είναι βέβαια τώρα η ώρα να μιλήσουμε σαν τεχνοκρίτες· θα έχουμε, είμαστε σίγουροι, πολλές ευκαιρίες να ερευνήσουμε, να μελετήσουμε και να μιλήσουμε για το έργο του Τέτση. Αλλά από όλα όσα έχουν ήδη λεχθεί, ας κρατήσουμε εκείνο που του αποδίδεται ως μεγάλο επίτευγμα: τη σύλληψη του φωτός σ’ αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου, που έχει κάτι ιδιαίτερο και για το οποίο έχουν κάνει λόγο τόσοι και τόσοι. Ας κρατήσουμε και την απλότητα, τη λιτότητα των μέσων, την ταπεινότητα των θεμάτων –μικρά τοπία γνώριμων, για μας, νησιών, λίγα καθημερινά πράματα σ’ ένα τραπέζι, η λαϊκή αγορά. Μα όλα αυτά τα μικρά εμπεριέχουν ενέργεια, ζωτικότητα, λάμψη χρωμάτων, κι είναι παντού μια κατάφαση ζωής.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που εκτός από μεγάλος καλλιτέχνης, ο Τέτσης ήταν και σπουδαίος δάσκαλος, για πολλά χρόνια: είκοσι στη Σχολή Βακαλό, και σχεδόν άλλα τόσα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου διετέλεσε και πρύτανης. Πάντα κοντά στις νέες γενιές, πάντα ευδιάθετος, πάντα δραστήριος, πάντα δημιουργικός.

Εμείς, η σημερινή «οικογένεια» της Σχολής Βακαλό νιώθουμε τυχεροί που μας έλαχε να συνεχίζουμε το έργο εκείνων των ιδρυτών, όπως ο Παναγιώτης Τέτσης. Νιώθουμε, φυσικά, βαρύ το φορτίο μιας τέτοιας κληρονομιάς, της οποίας οφείλουμε  να φανούμε αντάξιοι.
Αποχαιρετώντας τον δάσκαλο της Σχολής Βακαλό, τον Πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών και το τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Παναγιώτη Τέτση, δεσμευόμαστε πως θα το προσπαθήσουμε.