Στην παρούσα εργασία έχει μελετηθεί το πλήθος των «σπαραγμάτων»-θραυσμάτων που συναντά ο περπατητής στις διαμορφώσεις του Δημήτρη Πικιώνη στο λόφο του Φιλοπάππου. Κατά την διαδρομή στο λόφο, ο επισκέπτης συναντά διαφορετικά «σπαράγματα», τα οποία σχετίζονται με αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία προέρχονται από την κατεδάφιση αθηναϊκών και νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας, είτε στοιχεία που προέρχονται από κεραμικές στέγες της Πνύκας και αρχαία αγγεία, τα οποία τοποθετούνται στη σύνθεση με τέτοιο τρόπο ώστε να συνομιλούν με το περιβάλλον και να δημιουργούν μια ιδιαίτερη αίσθηση στον περιπατητή. Μελετώνται τα «σπαράγματα» στις πλακοστρώσεις στις τοιχοποιίες και στα σημεία στάσης.